“Duvardaki çatlaktan bakan fare, çiftlik sahibi ile karısının bir paket açtıklarını gördü.
‘İçinde yiyecek mi var?’ derken bir baktı ki fare kapanı!!
Hemen bahçeye koşup alarmı verdi; Evde kapan var!
Tavuk gıdaklayıp, kafayı kaldırdı ve; – Bay fare, bu sizin için ciddi bir sorun olsa da şahsen beni ilgilendiren bir tarafı yok ne yazık ki!
Fare dönüp bu sefer koyuna; – Evde kapan var, evde kapan var! dedi.
Koyun konuyla ilgilendi ama kendi hesabına; – Üzgünüm bay fare, emin ol senin için dua edeceğim dedi. Fare bu kez ineğe yöneldi, – Evde kapan var, diye bağırdı nefes nefese.
İnek ise; – Bay fare, senin için üzüldüm, ama burnumu sokacağım bir şey değil dedi.
Farenin de başını eğip, gitmekten başka çaresi kalmamıştı.
Yalnızlık ve terkedilmişlik hisleri içinde, fare kapanı ile artık tek başına başa çıkmaya çalışacaktı!
O akşam evde alışılmamış bir ses duyuldu. Sanki kapan, avının üzerine kapanmıştı.
Sese koşan çifçinin karısı, karanlıkta kapana zehirli bir yılanın kuyruğunu kaptırdığını görmemiş, yılan da onu ısırmıştı.
Çiftçi karısını hastaneye koşturdu, karısı eve ateşli döndü. Ee ateşli insana ne verilir? Sıcacık bir tavuk çorbası!
Tavuk acilen pişirildi.
Ama kadın hala iyileşmiyormuş.
Eş dost ahbap gelince hasta ziyaretine, çiftçi de sofraya koyunu çıkarmak zorunda kalmış.
Ama çiftçinin karısı iyileşmemiş.
Ölmüş!
Aman ne kalabalık gelmiş cenazeye, ne kalabalık. Bu sefer de konukları doyurmak için kesilen inek olmuş..
Fareye de olan biteni deliğinin ardından izlemek kalmış.”